Ik zit nog wel eens in de trein. Soms alleen, dan probeer ik wat te lezen. Soms met een reisgenoot en dan wordt er gesproken. De inhoud van zo'n gesprek varieert van werkoverleg tot koetjes en kalfjes en alles wat daar tussenin zit. De geluidssterkte is afhankelijk van de afstand tussen de gesprekspartners. Uitgangspunt is dat mijn gespreksgenoot mij moet kunnen verstaan en dat andere lieden in de coupé er zo min mogelijk last van moeten hebben. Dat is tegenwoordig geen onomstreden uitgangspunt meer! Het gemiddelde volume van de menselijke stem in de hedendaagse treincoupé ligt dermate hoog dat elke inzittende van de coupé (en vaak ook nog die van de balkons ernaast en van de aanpalende coupés) elke lettergreep kan opvangen. Om over het geluidsniveau van mobiele telefoongesprekken maar helemaal te zwijgen. Heeft dit te maken met wijdverbreide gehoorbeschadiging onder onze landgenoten of gaat het hier om een diepgevoelde behoefte om gehoord te worden, desnoods door wildvreemden?
Wat heeft dat met twitter te maken, zult u zich afvragen? Welnu, twitteren is de overtreffende trap van luidruchtig babbelen in de trein. Waar in de treincoupé de woorden in ieder geval in eerste instantie nog tot één of meer gesprekspartners zijn gericht, babbelt de twitteraar in het luchtledige: niemand hoeft te 'luisteren', iedereen kan 'luisteren'. Dit lijkt me een buitengewoon inefficiënte vorm van communicatie. De vraag is dan ook of het hier eigenlijk wel om communicatie gaat of veeleer om de bevrediging van een diepmenselijke behoefte om gehoord te worden, om aandacht te krijgen, om leuk of aardig te worden gevonden.
to twitter or not to twitter
Heeft Twitter dan niets te bieden? Ik heb een twitter-account geopend en gezocht naar interessante personen om te volgen. Nou, dat is al behoorlijk moeilijk om die te vinden. Ik ben nou eenmaal niet geinteresseerd in het feit dat X. zojuist metrostation Spaklerweg heeft verlaten en over enkele minuten op het Centraal Station zal aankomen. En zelfs als X. een collega, familielid of bekende Nederlander is laat me dat in de meeste gevallen ook koud. Behalve natuurlijk als ik zelf op het Centraal Station op X. sta te wachten. Maar dan is een telefoontje volgens mij efficiënter.
Afijn, na enig zoeken toch enkele twitteraars gevonden om te volgen. Ik weet nu dat Luud wel eens naar House kijkt en dat Christian zowaar een boek aan te lezen is. En laten we eerlijk zijn, ik weet ook dat Luud afgelopen maandag naar een bijeenkomst over E-depot is geweest en dat beide heren eind van de week aan de Belgische kust een congres gaan bijwonen.
Als nu alle personeelsleden van het BHIC zich zouden aanmelden bij Twitter en elkaar zouden gaan volgen, zou dat iets extra's opleveren? Ik betwijfel het ernstig. Om maar eens een voorbeeld uit de inmiddels alweer oude doos te halen: wie irriteert zich niet aan onzinnige e-mails aan 'alle personeel'? Voor interne communicatie hebben we andere, efficiëntere middelen.
Twitter als snelle nieuwsvoorziening
Afgelopen week was er een aardbeving bij Java. Ik weet al niet meer op welke dag, maar het moet zo rond half negen in de ochtend Nederlandse tijd zijn geweest. Ik was rond negen uur bezig met twitter en mijn oog viel in de rechterbalk op het kopje trending topics, waar tien items worden getoond waarover op dat moment op de wereld het meest wordt getwitterd. Vrij rap na elkaar zag ik daar verschijnen: Jakarta, Java, Earthquake. En inderdaad, Indonesische twitteraars die de schok hadden gevoeld waren meteen gaan twitteren. Snel ook even bij de 'traditionele' media gekeken: CNN had het nieuws al, maar op Nederlandse sites (NOS, nu.nl) nog geen enkele melding te vinden. Prachtig, dacht ik in eerste instantie. Waarom eigenlijk prachtig, dacht ik enkele dagen later. Waarom is het voor mij zo belangrijk dat ik een uur eerder van een ramp aan de andere kant van de wereld hoor? Ik hoor er toch wel van via de gangbare media en krijg dan ook nog eens een gestructureerd verhaal te lezen of te zien in plaats van allerlei losse opmerkingen en kreten. En hoe kom ik erachter dat er lokaal of regionaal iets opzienbarends is gebeurd: dat zal wereldwijd niet in de trending topics terechtkomen, dus ik zal de betreffende tweets nooit vinden. Neemt niet weg dat twitter voor vrije nieuwsgaring (denk maar eens aan wat er enkele maanden in Iran is gebeurd) en voor ooggetuigen-'verslagen' een belangrijke nieuwe bron is. De traditionele nieuwsmedia zullen twitter intussen dan ook zonder twijfel nauwlettend monitoren. Of ik dat dan persoonlijk ook nog moet doen? Lijkt me niet.
not to twitter
Het moge duidelijk zijn: twitter is een leuk speeltje, maar ik zie er voor mij het nut nog niet zo van in en zal het dus voorlopig, tot dat verandert, niet veel gebruiken.
6 opmerkingen:
Die ene keer dat ik een boek lees, en jij ziet het... ;-)
Serieus: ik ben via Twitter al geattendeerd op goede artikelen, die voor mijn werk van belang zijn. Ik ben via Twitter te weten gekomen dat er elders collega's bezig zijn met projecten, die aansluiten bij de mijne en we hebben daarom kennis, ervaringen en documentatie uitgewisseld. Ik heb via Twitter vragen over bijvoorbeeld behoudszaken beantwoord gekregen, toen mijn eigen collega's van een vakantie genoten en via Twitter heb ik ook nog... enzovoort.
In de berichten op mijn blog - ik blogde gisteren weer over Twitter - lees je dat ik ook een tijdje bezig ben geweest om uit te vogelen wat nu precies het nut van Twitter is. Ik zal er nu nog eens iets over typen...
Ik geloof best dat je zo af en toe iets nuttigs op Twitter vindt. Als je maar lang genoeg op een vuilnisbelt graaft vind je ongetwijfeld ook af en toe wel iets waardevols. Het is echter de vraag of dit nu allemaal zo efficiënt is? Moet ik echt door al die onzin heen om eens in de zoveel duizend keer iets waardevols te vinden? Kan ik dat waardevolle ding niet veel sneller en eenvoudiger op een andere manier vinden? Als ik alle mogelijkheden die het web ons biedt op een rijtje zet vind ik Twitter echt verreweg het minst efficiënt.
Ook voor het stellen van vragen aan een specifieke persoon lijkt me dat er betere middelen zijn. Bovendien lukt het mij zelden om in 140 tekens een probleem duidelijk te maken en een vraag te stellen.
Ik moet zeggen dat ik na ruim een week Twitter behoorlijk beu ben. Het is navelstaarderig, egocentrisch, exhibitionistisch, en van een leegheid en nutteloosheid die mij de haren te bergen doen rijzen. Ik zou iedereen willen adviseren om toch vooral zelf na te denken en niet als een kip zonder kop elke nieuwe hype achterna te lopen!!@$#$#
Zo, ik het schuim van mijn lippen geveegd, de rode waas voor mijn ogen is weer weggetrokken. Maar toch, mijn conclusie moge duidelijk zijn: privé voor mij geen getwitter meer aan mijn kop en of ik het ooit professioneel zal gaan gebruiken? Nou....
Een prachtig betoog, Anton. En ik - of iemand anders - zal je niet proberen te overtuigen van het nut van Twitter. Je opmerkingen snijden allemaal hout en je stelt terechte vragen over nut en noodzaak.
Persoonlijk ben ik niet zo'n fanatieke twitteraar als bijv. chris, luud of yvette van het NA, maar af en toe ondervind ik wel het gemak van zoiets als twitter.
Bijv. als ik een vraag heb, waarvan ik weet dat er iemand onder mijn followers het antwoord wel weet, of een tip in de goeie richting. Antwoorden komen dan snel mijn kant op. Terwijl ik met het probleem bezig ben. Op een later moment is het niet meer van belang.
Of - vandaag ondervonden - als ik aan mijn followers wil laten weten dat ik een tijdelijk telefoonnummer heb.
Tuurlijk, het kan ook anders en het ene medium sluit het andere niet uit en ieder kan er weer het zijne uithalen.
Voor de organisatie denk ik dat het nuttig kan zijn om je nieuws te verspreiden. En als je toch al RSS op de site hebt, dan is het simpel om het in een keer automatisch naar Twitter te zenden via www.twitterfeed.com.
dank voor je duidelijke verhaal :-)
@Anton: Iedere reactie van mij op de jouwe zou nutteloos zijn...
Anton!
Emotie is mooi. Dat triggert altijd tot reageren.
Ik ben niet van plan je te overtuigen. Wat me wel opviel is dat je de snelheid van het medium hebt gezien. Als nieuwsbron.
Daar voegt twitter zeker wat toe. Bovendien geeft het mensen in landen als China en bv. Iran de gelegenheid nieuws naar buiten te laten komen dat op een andere manier niet wereldkundig was geworden.
Voor mijn gevoel moet Twitter zich nog steeds bewijzen. Maar ik neem er zo veel mogelijk aan deel om dat dan ook te ontdekken.
Meer zeg ik niet want ik moet zelf ook nog een blogpost hierover gaan schrijven!
Oh ja, de hashtags #jethrotull, #jethro en #tull leveren bescheiden resultaat op en wie weet komt er een keer wat langs wat interessant is :-)
Aan de ene kant ben ik het wel een beetje met je eens Anton. Zolang we nog geen BN-ers zijn hoeft het voor mij ook niet zo. En voor mijn volgers (dont't follow leaders, just watch the meters) al helemaal niet.
(Aan de andere kant: zou er dan geld mee te verdienen zijn?)
Een reactie posten