Tegenwoordig kom ik er nauwelijks nog aan toe, maar vroeger toen ik studeerde luisterde ik veel naar de radio en dan met name naar 'informatieve' zenders of praatzenders als Radio 1. Tegenwoordig blader ik 's ochtends plichtsgetrouw de krant door, ik kijk regelmatig op nieuwspagina's op internet en heel af en toe zie ik nog wel eens een journaal op TV. Maar eerlijk gezegd was ik in mijn 'radiotijd' heel wat beter op de hoogte van de actualiteit en van de 'achtergronden bij het nieuws' dan tegenwoordig.
Maar nu is de radio terug, beter dan ooit, in de vorm van podcasts. Fantastisch dus!! Dat zou je toch in eerste instantie wel denken: interessante programma's beluisteren wanneer jou dat uitkomt. Maar ja, daar zit natuurlijk meteen het probleem: ik heb niet de tijd om dergelijke programma's uit te zoeken
en te gaan beluisteren. RSS kan natuurlijk wel helpen bij het signaleren van interessant materiaal, maar dan nog betwijfel ik of ik de tijd kan vinden.Bovendien vraag ik me af of de jeugd die in veel mindere mate dan ikzelf met radio is opgegroeid, maar al vanaf de wieg vooral met bewegende beelden wordt bestookt wel warm zal lopen voor een ouderwets medium als audio. Ik heb het vermoeden dat podcasts ook populair zijn geworden in een tijd dat bandbreedte nog een belangrijke rol speelde en dat het verspreiden van bewegende beelden via internet daarom nog moeilijk en duur was. Dat is tegenwoordig natuurlijk wel
anders, kijk maar naar het succes van YouTube. En daar vind je naast een hoop onzin natuurlijk ook een hele hoop informatieve filmpjes die in feite niets anders dan podcasts met al dan niet bewegende beelden zijn. Vodcasts dus.Podcasts voor archieven
Ik heb zo links en rechts wat podcasts van archieven en musea geopend en ben niet echt onder de indruk van de bruikbaarheid van het medium. Zo heb ik enkele minuten geluisterd naar een op zich boeiend verhaal van de National Archives over vervalsingen in de archiefwereld. In eerste instantie is het natuurlijk leuk om een typische Brit inclusief hete aardappel in de mond en met zeer typische voordracht te horen spreken, maar na een tijdje gaat de lol daar ook vanaf. En dan hoor je opeens ook op de achtergrond het omslaan van de bladeren die hij aan het voorlezen is. Voorlezen? Dus het staat ook op papier? Kan ik dat misschien dan niet beter zelf lezen? Ik weet zeker dat ik dezelfde informatie dan zou hebben kunnen opnemen in een fractie van de tijd die het me nu kost om het tussen de eeuh's en aah's door uit de mond van de auteur te vernemen.
Ook heb ik een podcast van het Rijksmuseum beluisterd, waarin de verteller ons meeneemt langs een aantal schilderijen. Leuk om te horen hoe al die details worden beschreven, nog leuker zou zijn om het betreffende schilderij op hetzelfde moment ook te zien! Misschien is de podcast bedoeld geweest om te beluisteren tijdens het doorlopen van een tentoonstelling, maar hem zonder wijzigingen op deze manier via internet verspreiden schiet mijns inziens het doel voorbij.
Dus: denk eerst eens goed na of een podcast voor jou wel het juiste middel is voor je je op dit nieuwe (intussen eigenlijk al weer achterhaalde) medium stort.
geen podcasts maar vodcasts
Of we als archiefwezen iets met podcasts kunnen? Mijn conclusie: niet aan beginnen, maar meteen doorstomen naar vodcasts: illustreer je verhaal met al dan niet bewegende beelden en je bereikt meteen een veel groter publiek. Overigens doen we bij het BHIC al zoiets, zij het in nog uiterst eenvoudige vorm. De rondwandelingen van Henk Buijks op diverse van onze lokale pagina's zijn toch eigenlijk niet meer of minder dan simpele vodcasts: beelden met begeleidend commentaar. Als dat commentaar nu door Henk of door iemand anders met een fraai stemgeluid werd ingelezen, ben je alweer een stapje verder. Wel smaakvol mixen met die schitterende originele muzikale begeleiding van Harry Saxofoni, want die willen we natuurlijk niet missen. Bewegend beeld is dan wellicht de volgende stap, daar weet René dan weer alles van. Eigenlijk hebben we alles dus al in huis om het BHIC te gaan vodcasten.
YouTube: films uit het archief, vodcasts uit het archief
En daarmee zijn we eigenlijk al bij YouTube beland. YouTube is inmiddels een nog veel groter succes dan podcasten ooit is geweest en dat is wel te begrijpen, we leven immers in een cultuur die steeds meer op bewegend beeld is gericht. Over de inhoud van YouTube kan ik kort zijn: 99% bagger, maar die 1% die overblijft is voor mij in ieder geval interessant genoeg om regelmatig het surfboard tevoorschijn te halen. Live-beelden van mijn favoriete bands, hoe teken ik een hand, judoworpen voor Hannah, Monty Python's Killer Rabbit voor Gijs, noem maar op, het is er te vinden.
Wat kan het archief met YouTube? Een heleboel lijkt me. We doen het al door een aantal (fragmenten van) onze originele films aan het grote publiek te presenteren. Maar we kunnen meer: als we al vodcasts gaan maken, kunnen we die via onze eigen site ter beschikking stellen, maar wat let ons om ze ook op YouTube (of een soortgelijk kanaal) te plaatsen? Zonder twijfel trekt dit meer, en in ieder geval ander publiek dan alleen de traditionele archiefbezoeker.
1 opmerking:
De mogelijkheden die je noemt zijn inderdaad zo goed! Jullie hebben al een hoop kennis, ervaring en kwaliteit in huis.
Bij Marilou suggereerde ik om te onderzoeken of jullie audiomateriaal (dat is er toch zeker wel?) als podcast op de site te zetten. En de video op de BHIC site kan m.i. ook wel wat sprankelender met een ingesproken tekst. Nu heb je echt het gevoel dat je naar een automatisch draaiende Powerpoint zit te kijken.
Het kost zeker tijd en wat geld om producties te maken, maar jullie beschikken over een geweldige bron. Materie voor honderden uren beeld en geluid.
Overigens zag ik dat er op YouTube ook Spaanse interesse is voor Rene's Wandeling. Grappig!
Een reactie posten